Bir takım isyansal haykırışlarım vaaaaar !

İçimden şu aralar stil postlarından ziyade düşünsel paylaşımlar yapmak geliyor.

Kendi içime dönüp sorduğum bir soru: Bir insan yakın bir arkadaşından/dostundan ne bekler?

Zor zamanlarında onu dinleyebilecek bir yürek ve başını yaslayabilecek bir omuz
Mutluluklarını kıskanmadan paylaşıp kutlayabileceği içten gülümseyen bir çift göz
Herhangi bir hatasında onu incitmeden uygun bir dille eleştirebilen zeki ve adil bir beyin
Sadece “aramızda sır” denildiğinde gerçek bir sırdaş
Farklı karakterlerde olsa da uzlaşılabilecek bir rota bulabilecek bir iyi niyet
Kendi çıkarları ile çatıştığı noktada bile dürüstlük, hakkaniyet, en önemlisi güven..
Yıkılmayacak güçlü bir kişilik..
ve bir fincan kahve…

Kabul çok şey bekliyoruz..

Bu beklentileri kendimiz de karşılayabiliyorsak amenna, ama eksiksek  beklentimiz de o oranda düşmeli.Kendi adıma vicdanım rahat dostlarıma karşı..sonuna dek..

Bir de beklentisinin ne olduğu belirgin olmayan, özgüveni kırılmış, kibirli insanlar var..Onların da yanlışlıkla hayatımıza girmesine izin verme hatası yapabiliyoruz..

Ben de böyle bir hata yaptım.. Ve dünyanın en kibirli insanının hayatıma girmesine izin verdim.Evet hataydı.Ama hatanın neresinden dönülürse kardı ve bu hatamı o sonlandırdı beni “hayatından çıkardı”.

İyi ki de öyle yaptı..Duygularımı, duygusuzluğuyla; insanlığımı, insafsızlığı ile incitti.Ve sonunda beni kendime getirdi. Öyle herkese güvenilmeyeceğini bir de o öğretti..

Tabi ki buna ben izin verdiğim için bu böyle oldu..Herkesin hayatında aptallıkları var..Ben de bu çeşit bi aptalım 🙂

NAPALIM…