Bu aralar “Uçurum” isimli diziye takmış durumdayım. Gece çok geç bitse de her salı izliyorum.Dün ki bölümünden de etkilenmiş olmalıyım ki tüm gece rüyamda zavallı Felicia gibi bi bodrumda tutsak ediliyor, polisi arayamıyordum..Bi aralık bulup 161 nolu telefonu arıyorum güya polismiş. Kadın polis çok iyi biri.Bana yardımcı olacağına söz veriyor. Dizideki Pınar gibi davranıyor.Gizli arayışlarıma cevap veriyor. Yanımda da bir dostum varmış o bana yardım edecekmiş.. Beni tutsak edenlerden birini ofisten tanıyorum ve kendinden hiç haz almıyorum. Rüyamda ona diyorum ki “Patronun duysa seni öldürür!” Hiç korkmuyor oralı bile olmuyor.
Neyseki başıma Felicia gibi şeyler gelmiyor. Beni öldürmek için kaçırmışlar. Nedenini de bilmiyorum..
Açıkçası kabustu ve çooook ağladım bu gece rüyamda..

Neyse bu ara çok gerginim. Hiç bişeyden mutlu olamıyor, daha doğrusu aslında olan şeylerin hiçbirinin gerçekten iyi şeyler olmadığını daha net farkediyorum. Ve bu durum da beni oldukça üzüyor…Beni yakından tanıyanlar tarafından Polyannacılığımla bilinirim.Çünkü en mutsuz anlarımda bile gülümsedikçe gerçekten mutlu olmaya başlar, mutsuzluk durumundan kurtulurdum.. Bu nedenle de severdim bu oyunu..
Ama artık bu oyunu bile oynamak istemiyorum.Ama çok kırılıyorum çevremdeki insanlara.Onların saygısızlıklarına, düşüncesizliklerine, empatiden yoksun oluşlarına, sözlerini tutamayışlarına, gıcık gıcık çıkarcı davranışlarına…Uff sıkılıyorum işte.

Neyseki bu sabah bu anneciğini emen kediyi gördüm de biraz mutluluk kapladı içimi. Sonra da erkek kardeşimin  hayatının hatasını yapmaktan son anda kurtulduğu öğrenince tamam dedim iç dökme anıdır, Dökül Serap…

Siz iyi olun e mi?

Ben de bu akşam iş çıkışında eski işimden çok yakın arkadaşım Rahşan’ımla buluşacağım. Cuma günü de İlknur’umla buluşacağım.Cumartesi de önce Büşra’mla buluşup gezeceğiz sonra da İnci’mle buluşup Kemal’in düğününe gideceğiz.. Allahtan programım yoğun da şu stresli durumdan bir nebze kurtulabileceğim..

Sevgiler!